Kochany święty Mikołaju. Musiałam do Ciebie napisać.
To naprawdę ważne!
Kochany święty Mikołaju,
tak – wybacz mi, że odzywam się do Ciebie tylko raz w roku. Ale myślę o Tobie ciepło i wiele razy zdarzyło mi się już przekazać dalej ideę pisania do Ciebie listów. To ważna idea i jak relacjonują mi inni – sprawdza się nieustannie.
Kochany święty Mikołaju,
Muszę Ci powiedzieć, że dostarczyłeś mi prawie wszystko o co prosiłam Cię w ostatnim liście. Nie wypaliły jedynie wakacje – ale taki mamy rok, że zostaliśmy zmuszeni do zapuszczenia korzonków, zamiast fruwania po świecie. Prawdą jest, że ostatni raz wsiadłam do samolotu w październiku 2019 (na swoje własne urodziny do Hongkongu) i tęsknię przeokrutnie za ponownymi podróżami. Tęsknię za tym momentem kiedy patrzysz na świat z dystansu i okna samolotu. Ale może to chodzi teraz głównie o to, żeby móc spojrzeć z tego dystansu bez wsiadania gdziekolwiek? Żeby móc zawsze i na każde zawołanie móc patrzeć z dystansu? Jeszcze nie wiem.
Poprosiłam Cię, a ty dałeś mi naprawdę wszystko. Po raz kolejny – muszę uważać o co Cię proszę.
Zgubiłam trochę czapek (trzy) – przyznam się. Ale również nauczyłam się je robić na drutach. Może teraz więc tym robieniem na drutach przerwę wieloletnią passę gubienia? Mogę Cię więc nieśmiało prosić o to, żeby sklepy miały zawsze zapasy tej włóczki której chcę – bo ostatnio mam jakoś do niej pecha.
Przeziębiona ja i PIERWSZA CZAPKA ze znalezionych kawałków włóczki w domu (marcowa pandemia 2020) 
Wełniany koc w pierwszej fazie (marcowa pandemia 2020) 
Ten moment kiedy źle wyliczyłam i kupiłam za dużo białej włóczki 
Czapka, którą postanowiłam zrobić dla SIEBIE 
Chwila kiedy postanowiłam nauczyć się robić na szydełku 
…i kiedy dorobiłam się własnych metek 
Proces powstawania czapki na trasie do Warszawy 
Czarna czapka z alpaki – początki
Kochany święty Mikołaju,
jako że pracuję nad swoim nowym filmem to chciałam Cię poprosić o dobrze działającą klawiaturę w moim Macu (za którego oficjalnie w tym roku spłaciłam ostatnią ratę kredytu!). Nie mam kiedy jej wymienić, a serie literówek coraz częściej rodzą ciekawe nieporozumienia. Podobnie jak to, że od pół roku coraz więcej firm i produkcji myli mojego własnego maila. Tak – mój mail ma jedną podwójną literkę, a wszyscy ją ignorują. I tak też ignorując ją, sprawiają że to inna Anna Pawluczuk dostaje moją korespondencję – plany pracy, bilety na pociąg które wysyła produkcja filmu czy filmy festiwalowe które miałam obejrzeć jako juror. Poza tym, że ten fakt samoczynnie obraca się już w moją życiową anegdotę – to chyba muszę do tamtej Anny napisać i przeprosić ją za to, że wbrew jej woli zaczęła mieć wgląd w moje życie.
Więc klawiatura i jasność myśli. Tak – proszę Cię o jasność myśli i nieustanne dbanie o porządek w głowie.
I pisanie na tej dobrej klawiaturze.
Kochany święty Mikołaju,
proszę Cię o pewność.
Kochany święty Mikołaju,
prosiłam Cię o więcej pracy – i mimo tego dziwnego roku – dałeś mi mnóstwo pracy. Więc proszę Cię o kolejne porcje pracy – mnóstwo pracy. Bo z miesiąca na miesiąc wiem, że kocham ją coraz bardziej – tak jak tylko da się kochać swoją pracę. Lubię ten poligon.
I oczywiście, że marudzę i bywam zmęczona. Czasem nawet bardzo marudzę, przeklinam, potykam się, rozlewam i rozsypuję (o to nieustannie, nie tylko w pracy…). Ale wiem też, że się nadaję do tej roboty. Wiem, że jestem w niej skuteczna, choć kiedyś miałam wrażenie że nigdy nie zobaczę siebie w świetle określenia „skuteczność”.
Na planie 
Na planie 
Kwiaty, które dostałam na planie 
Na planie 
Na planie 
W nocy na planie 
I o świcie na planie…
Mój znajomy kierownik ma zwyczaj mówić, że nigdy na planie nie ma obok siebie dwóch bardzo złych i dwóch bardzo dobrych dni. Z każdym dniem dawaliśmy sobie radę – więc niech będzie ich jak najwięcej. Tych dni zdjęciowych z którymi dam sobie radę.
Kochany święty Mikołaju,
ostatnio prosiłam Cię o nowy telefon, kilka książek, wizyty w kinie i Dom. Najmniej było kina, choć jak tylko sale kinowe zapraszały widzów pojawiałam się w nich i ja. Mam też ten Dom, a w nim kilka swoich książek. Swoją drogą znowu mieszkam niedaleko kina – bo tylko 20 minut drogi spacerem.
I wiesz… po raz pierwszy od bardzo dawna czuję, że mam Dom. Dom który ma zarówno rachunki, kwiaty w doniczkach i półkę ze stosem notatników. Dziwne to takie po tej całej drodze.
Niech więc mój Dom będzie takim samym miejscem – miejscem do którego znajomi znają na pamięć kod do domofonu. I niech będzie wiele tych filmów i seansów.
I jak już jesteśmy przy tym domu to proszę o wygodne krzesło, pojemniki na bezglutenowe mąki i nowe talerze. Jestem w takim wieku, że chciałabym mieć zastawę stołową. Może być ona w tych szafkach, które są teraz – ale jeśli będzie w innych – to cóż – pójdę i za tym.
I wysokie szklanki, bo te ostatnie się wytłukły.
I fotel. Marzy mi się wygodny fotel. Taka fanaberia.
Kiedyś przewiozę do tego Domu wszystkie swoje książki. Nie wiem czy do tego Domu – ale przewiozę.
Kochany święty Mikołaju,
ostatnio prosiłam Cię też o lekcje w sprawie budżetów, projektów i filmów. Przyznam, że potraktowałeś to dość dosłownie i trochę się na Ciebie wściekałam. Ale tak – trzeba uważać o co się prosi.
W tym roku proszę Cię o sprzyjające mi odpowiedzi – odnośnie tych budżetów, projektów i filmów. Dodaję sprzyjające mi, bo 2020 rok nauczył mnie, że choć obiektywnie czasem zdaje się że wraz z jakąś odpowiedzią wali się cały świat – to czasem okazuje się to później najlepszym zrządzeniem losu. Więc proszę Cię o te dobre zrządzenia losu.
Kochany święty Mikołaju,
chciałabym cię prosić – żebyś nadal mi przypominał – kiedy tylko przestanę ufać – żebym pamiętała, że niewiele jest spraw naprawdę beznadziejnych. Że niewiele jest spraw na zawsze i że jeśli intuicja coś mówi – to warto jej słuchać.
I że przelew zawsze przychodzi na czas.
I jak coś – pokora.
Kochany święty Mikołaju,
w 2021 roku proszę cię również o uruchomienie remontu w domu po moich pradziadkach. Remont jest konieczny, aby móc na dłużej gościć w tym drewnianym domku. I chociaż po tamtych pokojach chodzą duchy – to wiem, że są całkiem przyjazne. W końcu są to duchy moich pradziadków, których chociaż nie znałam, to od dziecka myślałam o nich ciepło.
A może to też duch siostry mojego dziadka, która w wieku pięciu lat zmarła z dnia na dzień? Jej duch też nie ma powodów żeby mnie nie lubić, bo to właśnie ja z moją mamą nie tylko odkryłyśmy że istniała – ale również też, że została pochowana pod wielkim kamieniem na pobliskim prawosławnym cmentarzu. Nikt o niej nie chciał pamiętać, a ja jakoś zawsze pamiętam.
Mam nadzieję, że konieczny remont nie wygoni duchów. Robię już na drutach specjalny wełniany pled do tego domu i planuje odnowienie starego kredensu (stworzyłam nawet cały moodboard na Pintereście dla tego domu) – więc warto byłoby coś ruszyć. Niech 2021 przyniesie temu domowi dużo radości.
Piękne widoki jeszcze przed pandemią… 
Pufa którą własnoręcznie odrestaurowałam podczas wiosennej pandemii 
Pęknięty wąż w ogrodzie, który dał wiele radości 
Dom pradziadków! 
Domowe pianki 
Powroty ze spacerów 
Festiwal filmowy… 
Nocne podróże 
Spacer po Warszawie 
Wizyty nad morzem 
Moje małe dziecko, które wypuściło pierwszy liść w nowym domku 
Święto dziękczynienia
Kochany święty Mikołaju,
dobra – to do rzeczy. Proszę Cię o podróże – te fizyczne i w sprawach służbowych. Kilka miesięcy temu mój serdeczny przyjaciel siedząc na drewnianej ławce pod kinem Muranów zapytał mnie czy uważam, że moglibyśmy robić filmy gdzieś indziej niż w Polsce. Powiedziałam bez zastanowienia, że tak.
Więc skoro tak – to ruszajmy już z tym tematem, bo potrzebuję nowych bodźców. Wiesz, że jak się nudzę to robię się smutna i marudna.
I może też więcej spacerów – takich jak tamtego dnia kiedy siedzieliśmy pod kinem Muranów.
Kochany święty Mikołaju,
i jeszcze czy mogę Cię prosić o nowe jeansy? Bo porwałam ostatnio na planie, a bardzo je lubiłam… I żeby moje słynne różowe Nike’i zyskały następcę bo zaczynają chylić się ku emeryturze.
Kochany święty Mikołaju,
a poza tym to dziękuję Ci. Naprawdę, chyba najbardziej to chcę Ci podziękować.
Mimo mojej niecierpliwości, histerii i czarnej rozpaczy cierpliwie powtarzałeś (słowami mojego ojca) że może jeszcze wszystko będzie dobrze. I myślę, że w sumie jest. Ciekawe – kiedy już nie myślę będzie tylko, że jest.
Nieźle żeś wymyślił i ułożył konstrukcję w tym opowiadaniu.
Kochani!
Z okazji świąt chciałabym Wam życzyć tego, co pozwoliło mi przetrwać ten strasznie dziwny, trudny, pokręcony i pełen pogrzebów rok.
Zgodnie z medytacją Ho’oponopono życzę wam zachowania w sobie 7 słów: Przepraszam, Proszę wybacz mi, Kocham cię, Dziękuję.
I wielu puchatych (i nie tylko) kotów do przytulania!
A.
Filmowy kot 
Wesołych świąt 🙂
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Nawzajem! ☺️☺️
PolubieniePolubione przez 1 osoba